W 2006 roku otworzyłem centrum jogi w Durham w Karolinie Północnej. Pewnego popołudnia siedziałem przy recepcji, gdy mężczyzna w średnim wieku wszedł do drzwi z uśmiechem na twarzy. Podszedł do mnie, położył ręce na biurku, pochylił się do przodu i zapytał, czy mającie bezpłatne zajęcia próbne? Pięknie odpowiedziałem, że tego nie zrobiliśmy, ale zaoferowałem mu pakiet zniżki.
He persisted, saying that he was a successful businessman and that he could show me how to run my studio better. I could feel his hot breath on my face. I tried to quietly move my chair back to combat the onslaught of his dominating insistence. As I continued to politely decline, the class in the next room began to end. Through the glass door he could see students rolling up their mats. Before he stalked off, he made eye contact with me and muttered, F–king chink, don’t know how to run a business.
Po raz pierwszy opowiadam tę historię. Nie jestem pewien, dlaczego nigdy wcześniej nikomu nie powiedziałem. Być może chciałem udawać, że tak się nie stało. Być może byłem z niedowierzaniem, że tak wygodnie bezczelnie grożąc mi rasową obelgą. Bardziej prawdopodobne jest to, że zawstydziłem się, że sytuacja była odzwierciedleniem mojej własnej słabości, ponieważ miałem po prostu - doszło do tego.
Chciałbym, aby joginowie nie stawiały czoła tym doświadczeniom, że moglibyśmy przyjść na nasze matki bez wewnętrznych uprzedzeń i naładowanych rasowo doświadczeń. Ale jako społeczność, która staje się coraz bardziej zróżnicowana rasowo i kulturowo, nieuchronnie doświadczamy okoliczności, które powodują, że odczuwamy wstyd z powodu naszych rasowych pochodzenia.
Moda z lat 80
Uznanie tego zranienia nie wystarczy. Musimy również zbadać sposoby, w jakie nasze własne uprzedzenia ranią innych, a zwłaszcza jak sobie ranią.
Czując moją odmienność
Dorastając w latach 80., moja była jedną z niewielu rodzin azjatyckiego pochodzenia w moim rodzinnym mieście Newport Beach w Kalifornii. Byłem jedynym azjatyckim dzieckiem w mojej szkole podstawowej. Wstydziłem się moich ciemnych włosów i ciemniejszej skóry i tak bardzo chciałem, żeby były blond włosy i niebieskooki jak otaczające mnie dzieci. Czułem się jak brzydka czarownica z filmu Disneya.
Kiedy odkryłem jogę we wczesnych latach dwudziestych, reklamy jogi-i wiele klas, w których uczestniczyłem-były wypełnionych bardziej blond hair, niebieskookich joginów. Po raz kolejny czułem się odizolowany w mojej inności. Gdy rozwinęłem świadomość mojej własnej nienawiści do uważnych praktyk, powiedziałem sobie, że joga-ta rzecz, którą tak bardzo kochałem, i sprawiło, że moje serce było tak otwarte-czy nieść tylko dobre rzeczy-prawda?
Niestety tak nie jest. Rasizm wobec osób pochodzenia azjatyckiego zdarza się nawet w społeczności jogi. Gwałtowne wydarzenia, takie jak tragedia w Gruzji, stanowią główne wiadomości, ale azjatyccy Amerykanie stają w obliczu codziennych mikro-agresji w przestrzeniach odnowy biologicznej, które musimy zignorować lub pozwolić zsunąć się. Jest to zbyt powszechne doświadczenie azjatyckie, które należy zapytać, skąd jesteś? Nie, mam na myśli skąd naprawdę jesteś? Często po tej linii pytań następuje: WOW, twój angielski jest taki dobry. Oznaczone jako wieczny cudzoziemiec, nasza inność jest dalej rzucana w nasze twarze, jak oczekiwanie, że jesteśmy cicha i dyskretne - że modelowa mniejszość.
męski strój sylwestrowy
Ingrid Yang, MD, jest azjatyckim joginem. Przypomina, że została ustnie zaatakowana rasą, kiedy otworzyła swoje studio jogi w Karolinie Północnej. Zdjęcie: Bhadri Kubendran
As an Asian American woman who owned a yoga center in the South, I was often told, When I saw there was an Ingrid on the schedule teaching this class, I didn’t expect to see someone who looks like YOU.
W moich mediach społecznościowych specyficznych dla jogi dostałem komentarze na temat mojego azjatyckiego piękna lub egzotyki. To uprzedmiotowienie zdarzyło się tak wiele razy, że zmieniłem treść, aby uniknąć wyświetlania nagiego brzucha lub jakiejkolwiek nutki dekoltu. Zamiast zaryzykować egzotyzowanie, zdecydowałem, że wolę w ogóle nie być widziany. Zdecydowałem się ukryć przed uprzedmiotemniem w sposób informowany przez drapieżne zachowania seksualne i ujarzmienie kobiet z różnych środowisk kulturowych.
Uznanie przez nieokaleczenie oznacza uznanie
In 2015, I taught a class shortly after the Charleston Church Massacre, in which a white supremacist murdered nine worshippers at the Emanuel African Methodist Church. As usual, I started the class by setting an intention. We don’t want to talk about it, but we have to, I told my students. I asked them to open their hearts to victims of the shooting. We can’t ignore and pretend it’s not happening.
strój zimowy
After class, one of my long-time students embraced me and thanked me with tear-filled eyes for the beautiful message and intention. But later that night, I got a text from the studio owner: Ingrid, someone complained that you brought up a political issue in class today and they said they go to yoga to escape, not think about shootings. Please reconsider the topics you bring up in class.
Jako jogini mówimy sobie, że jesteśmy o pokoju i ahimsie. Ale nieokieszenie oznacza uznanie i mówienie o słoniu w pokoju: ten rasizm istnieje w społecznościach jogi. Wpływa na nas wszystkich. Nienawiść rasowa to ból wszystkich, a nie tylko ból w Atlancie strzelający do ofiar lub ludzi pochodzenia azjatyckiego lub afrykańskiego. Nienawiść napędzana rasowo zmniejsza godność każdej społeczności, niezależnie od tego, czy jest to czarny, azjatycki, latynoski, Bliski Wschód, Biały czy inny.
Jak to naprawimy? Po pierwsze, uznajemy jego istnienie. Następnie musimy być otwarci na rozmowy - trudne, wrażliwe, przerażające rozmowy. Musimy również ponownie rozważyć nasze podświadome uprzedzenia i sposoby, w jakie utrwalamy ból innych i nie chcemy odkryć własnych luk. Te miejsca są surowe, zawstydzające i często winy. Ale tam dzieje się transformacja.
krótkie kręcone fryzury, chłopaki
Dopiero gdy stajemy się bardziej świadomi naszych wewnętrznych uprzedzeń, możemy uświadomić sobie, jak wspierać innych poprzez własne traumy, nawet jeśli uważamy, że nie wpływają na nas.
Podnieśmy naszą świadomość razem
Moje doświadczenia to nie doświadczenie każdego Azji Ameryki. Nie są to doświadczenie każdego azjatyckiego amerykańskiego kobiety, ani doświadczenie każdego azjatyckiego jogi. Pisząc to, nie mówię w imieniu innych, ale publicznie oświadczam, że zdecyduję się zabrać głos w imieniu innych. I proszę cię, abyś zrobił to samo. Bądź gotów prowadzić trudne rozmowy, które wydają się nieswojo. Przeczytaj więcej o historii innych kultur. Wstań i powiedz, że nie jest w porządku zranić innych, czy to poprzez słowa, czy działania. Mów, gdy zobaczysz, że przed tobą nastąpiła niesprawiedliwość rasowo. Mów głośno.
Wierzę w naszą społeczność joginów. Wierzę, że jesteśmy lepsi niż to. Mamy zdolność wykorzystywania naszych wartości nieokrągających, aby wspierać tych, którzy muszą zostać wzmocnione i bronić tych, którzy w innym przypadku byliby ofiarami. Możemy przyjść do naszych społeczności z taką samą wrażliwością, jaką wnosimy do naszych mat. Podnieśmy naszą świadomość - jako joginów i jako ludzi - utrzymując nasze serca otwarte i nasze umysły. To jest nasz moment.
Ingrid Yang jest lekarzem medycyny wewnętrznej, terapeuty jogi i opublikowanym autorem. Uczy jogi od ponad 20 lat i jest autorką książek Adaptive Yoga i Hatha Yoga Asanas. Dr Yang prowadzi szkolenia i rekolekcje na całym świecie, ze szczególnym naciskiem na fizjologię kinestetyczną i uzdrowienie poprzez oddychanie, medytację i połączenie umysłu. Dowiedz się więcej o www.ingridyang.com Lub Instagram.com/ingridyangyogamd .
