Ze wszystkich stawów w twoim ciele sama szczęka nosi ciężar odżywienia, komunikacji i ekspresji emocjonalnej. Przy tak wszechobecnych obowiązkach fizycznych i duchowych nic dziwnego, że tak wielu ludzi cierpi na przewlekłe napięcie szczęki, zwane zaburzeniem stawów skroniowo -żuchwowych lub TMD.
Termin parasolowy, TMD (znany również jako TMJ) odnosi się luźno do jakiegokolwiek bólu, sztywności lub tkliwości w szczęce lub wokół niego i może być wynikiem zacisku w ciągu dnia, szlifowania nocnego, przewlekłej złej postawy, obrażeń, stresu lub dowolnej kombinacji tych przyczyn. Około 75 procent Amerykanów cierpi łagodne objawy TMD (takie jak ból mięśni i bóle głowy), a 90 procent to kobiety. Eksperci nie wiedzą dokładnie, co powoduje TMD. Jedną z popularnych teorii jest to, że uszkodzenie chrząstki stawu, swobodnie płynącej dysku, która przesuwa się między czaszką a krawędzią, napręży pobliskie mięśnie i iskrzy ból.
Ze względu na koncentrację jogi na wyrównaniu i relaksowaniu może to być idealna terapia dla obolałych szczęk. Pierwszym krokiem w walce z TMD jest stworzenie zdrowszej postawy. Upadła postawa tak wielu ludzi od siedzenia na krzesłach i pracy w Computers jest ogromnym czynnikiem w problemach z szczęką, mówi Julie Gudmestad, certyfikowana instruktor jogi iyengara i fizjoterapeuta w Portland w stanie Oregon, który pracował z studentami z TMD. Uczy lepszej postawy poprzez podstawowe pozycje, które podkreślają właściwe wyrównanie, takie jak Tadasana (pozycja górska). Gudmestad mówi, że joga polega na wprowadzaniu głowy bezpośrednio na ramiona. Zrób to, a zdejmiesz odkształcenie szczęki.
Po wprowadzeniu fundamentów wyrównania uczniowie z TMD powinni pracować nad otwieraczami klatki piersiowej, a następnie pieprzyć swoją praktykę pozami, które rozluźniają i rozluźniają ramiona. Michael Munro, nauczyciel jogi i fizjoterapeuta w Nowej Szkocji w Kanadzie, sugeruje pozy, takie jak Virabhadrasana II (Warrior II Pose), wspierana Matsyasana (Pose Fish Pose) i Ustrasana (Pose Camel). Zaleca także setu bandha sarvangasana (pozą mostka), ponieważ otwiera ona subokpitalne mięśnie rozsiane, które obracają się i rozciągają stawy między czaszką a kręgami szyjki macicy. Mówi, że mięśnie te dramatycznie się skracają u osób z TMD.
Chociaż TMD nie jest wymienione jako przeciwwskazanie sam, uczniowie z napięciem szczęki mogą chcieć uniknąć niektórych asan i modyfikować inne. Munro ostrzega przed pozami, które noszą zbyt dużą wagę na głowie i ramiona, takich jak Sirsasana (Headstand) i Sarvangasana (Zrozumieć), a także bilansie, takie jak Bakasana (poza dźwigowa).
Mówi, że za każdym razem, gdy w szyi lub ramionach jest dużo wysiłku, może przenieść się do szczęki. Inne modyfikacje, które należy rozważyć w praktyce, to przyniesienie czoła, a nie podbródka, na podłogę podczas przygotowywania się do pozycji brzucha, takich jak Salabhasana (pozycja szarańcza), Dhanurasana (Pose Bow) i Bhujangasana (Pose Cobra). A w pozycjach, w których wzrok jest czasami skupiony w górę, podobnie jak Virabhadrasana I (pozą wojownik i), możesz złagodzić presję na szczękę i kręgosłup szyjki macicy, lekko schowując podbródek, zanim przechylając głowę.
If you’re shopping for a yoga class to help relieve symptoms of TMD, look for a style that emphasizes alignment, holding, and relaxation, says Gudmestad. Learning to move from a relaxed place is key for people with TMD, she says. If it’s a style of yoga where people get aggressive and pushy, you’ll just end up bringing more tension into the head and neck.
