W normalny dzień mój mózg porusza się szybko. Wśród pandemii podróżuje z prędkością warp. Powiedziałem mojemu mentorowi, że mam sny w nocy, które przebiły się przez mój mózg, jakby były kasetą wideo szybką, bez przerwy poklatkową pokazami obrazów i emocji wybieranych z mojego codziennego życia. Kiedy zauważyła, że po prostu nie przestaję się poruszać, nieustannie mam obsesję na punkcie mojej produktywności i następnego zadania pisania, które mogę zaczepić, zdałem sobie sprawę, że moje zdrowie psychiczne odbyło się od stałej potrzeby pójścia, idź, idź.
Istock Nicky Lloyd
W marcu wycofałem się do domu mojej matki na kilka dni na rodzinny pogrzeb, tylko po to, by znaleźć się na czas nieokreślony, aby wyprowadzić pandemię Coronawirus, która stała się powszechna w mojej dzielnicy w Bostonie. Ciągle zalewane tragicznymi nagłówkami i zanurzone w mediach społecznościowych, zacząłem odczuwać ciężar strachu i niepokoju z powodu pandemicznego szarpnięcia moich ramion. Uznając, że musiałem oczyścić mózg statycznego, który wpływa na moje samopoczucie, postanowiłem nacisnąć przycisk resetowy: szybki dopamina.
W przypadku niewtajemniczonych posty dopaminy jest praktyką unikania zachowań impulsywnych-takich jak przewijanie mediów społecznościowych, uprawianie seksu, jedzenie niektórych pokarmów i picie alkoholu-które są wzmacniane przez powódź chemikalia w odczuciu mózgu, celem jest lepsze zarządzanie tymi potencjalnie uzależniającymi zachowaniami.
projekty o średnim zanikaniu
Zobacz także Pogłębiaj swoją samoświadomość tą łagodną, holistyczną terapią jogi i praktyką medytacyjną
Cofanie dopaminy
Dr Cameron Sepah, asystent profesora klinicznego na Wydziale Psychiatrii na University of California, San Francisco's School of Medicine, jest twórcą, który katapulował tendencję sławy, dzięki jego popularności wśród przedsiębiorców technologicznych, którzy chcą zoptymalizować swoje profesjonalne wyniki. Powiedział, że pseudonim fenomenu wprowadza w błąd, ponieważ nie możemy pozbawić się czegoś naturalnie występującego w naszych mózgach. Ale ponieważ poziom dopaminy wzrasta w odpowiedzi na rzeczy, które przynoszą przyjemność, zastanawiałem się, czy istnieje jakaś prawda, że pozbawienie stymulacji może uczynić twoje przyszłe uczucia bardziej żywe. Zamiast być pochłoniętym przez każdy szum i sygnał dźwiękowy mojego telefonu komórkowego i bezmyślnie niszczą moje ulubione przekąski, miałem nadzieję, że długotrwałe unikanie moich wad byłoby sposobem na pełniejsze doświadczenia przyjemności.
Ale według ekspertów jest to ogromna błędna interpretacja, ponieważ nasze własne poziomy dopaminy nie są czymś, co możemy zmniejszyć, unikając nadmiernego stymulacji działań. Dopamina nie jest jak lek zewnętrzny, dla którego możemy zbudować tolerancję. Jeśli jednak szybki dopamina zachęci cię do puszczenia stresu i stosowania praktyk uważności, eksperci twierdzą, że może to być korzystne. Sam Sepah zasugerował zintegrowanie postu z naszym życiem w sposób minimalnie destrukcyjny, nawet jeśli jest godzinę pod koniec dnia pracy. Osiedliłem się na 12 godzin - okres, który poczuł się śmiesznie długo, aby przejść bez patrzenia na telefon, ale także możliwe do zarządzania.
Even though a dopamine fast involves avoiding more than just work and screen time, it’s embarrassing to admit that the idea of facing half a day devoid of checking my email, answering texts, or looking at Twitter is what filled me with the most dread. But due to lockdown orders, I no longer had the option to attend a hot yoga class or grab coffee with friends—activities that used to help me decompress. And so I embarked on this experiment armed with the understanding that there really is no time like the present.
fryzury mocno blakną
Zobacz także Ta sekwencja jogi zmniejszy stres i zwiększy odporność
dla Histock Tap
Szybka zaczyna się
W poniedziałek rozpocząłem swój post o 10 rano, wiedząc, że 12 godzin okropnie długo czułem, że mój żołądek się nie przekąski. Siedząc przy oknie i patrząc na słońce, wypiłem poranny seltzer zamiast kofeinowania podczas przeciągania mediów społecznościowych i e -maila (mój normalny proces), zdecydowałem się nie mieć obsesji na temat zadań, które chciałem rozwiązać tego dnia. Po około 15 minutach poczułem wyraźną potrzebę sprawdzenia mojego Twittera - coś, co zwykle robię około 50 razy dziennie.
W miarę upływu godzin impuls, aby spojrzeć na mój telefon. Jakiego mi brakowało nagłówki? Aby walczyć z przytłaczaniem, skupiłem się na działaniach o niskiej energii, na które pozwala dopamina, takie jak pisanie listy wdzięczności lub delikatne odcinki. Obserwowałem, jak ptaki kaskadowały w powietrzu na zewnątrz, a ich codzienne rutyny nie ma wpływu na pandemię. 10-minutowa sesja medytacyjna zamieniła się w dwugodzinną drzemkę na kanapie. Spacerowałem po okolicy, zwykle wzmacniany przez podcast w moich uszach lub cel polegający na śledzeniu mojego zwiększonego tętna na smartwatchu. Tym razem poszedłem tylko po to, by spacerować. Być obecnym ze sobą. Minąłem ojca i córkę z radością grając w hacki na trawniku, starając się być wyjątkowo świadomym tego, co się wokół mnie dzieje. Radość w ich twarzach rozgrzała moje serce i cieszyłem się, że zauważyłem, a nie pochłonęły mnie moje zwykłe procedury wspomagane technologicznie.
Wczesnym popołudniem warknął lekko żołądkiem, co skłoniło mnie do uświadomienia sobie, że być może nie zawsze jestem tak głodny, jak myślę, że jestem bezmyślnie przeżuwany przez cały dzień. Wziąłem długi, luksusowy prysznic i zbudowałem ogień w kominku mojej mamy, obserwując każdy kawałek rozpałki podczas rozpalania. Gdy żar zwinąły się w kurz i sadzę, czułem się zahipnotyzowany, traktując go jak moją własną formę ASMR (autonomiczna reakcja na południk sensoryczną). Siedziałem w salonie, przeglądając katalogi L.L. Bean i Talbots umieszczone przez palenisko, aby napędzać ogień. Spędziłem dużo czasu na czytaniu, powoli przesuwając się nad Tiną Brown's Vanity Fair Diaries. Podczas gdy zwykle czytam tylko około 10 lub 15 minut każdego wieczoru, zanim zasnąłem, pożerałem ponad sto stron książki - coś, co zajęłoby mi miesiąc, aby zrobić inaczej.
Zobacz także Adwokat wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i Yogi Steven Medeiros podejmuje wyzwania życiowe
Zanim dotarłem do końca postu o 22:00, byłem podekscytowany posiłkiem. Choć czułem się głodny, starałem się jeść powoli, pracując nad zrozumieniem różnicy między tym, czego potrzebuję, a tym, co robotycznie spożywam przez cały dzień. I wreszcie mogłem sprawdzić swój telefon! Przeglądałem SMS -y i e -maile, odpowiadając redaktorom i przyjaciołom, którzy przesłali mi wiadomość. A kiedy przejrzałem to wszystko, zdałem sobie sprawę z jednej rzeczy: tak naprawdę nie przegapiłem tak dużej wartości.
buzzcuty
Olat Istock
Wynos
Choć mój post zakończył się, dni blokady rozciągały się. Ale teraz spotkałem się z innymi perspektywami, zastanawiając się, czy mógłbym wykorzystać to, czego nauczyłem się, aby ulepszyć swoje doświadczenie otaczającego mnie. Nadal nie mogłem uczestniczyć w moich zajęciach fitnessowych przedpandemicznych, takich jak Spin i Barre, zdecydowałem się na nocne pięciomilowe spacery, ukończone w serii pętli jednomilowych w okolicy. Przyjąłem powtórzenie, mając nadzieję, że nadmiarowość praktyki wyłączy mój myślenie w teraźniejszości i aktywuje rodzaj świadomości, której doświadczyłem podczas pości dopaminy. Zaczarowało mnie piękne różowe drzewo magnolii na podwórku zrujnowanego domu i parę jasnożółtych amerykańskich złotych złoczyńców na gałęzi.
Zachwycony tymi prostymi przyjemnościami zdałem sobie sprawę, że może życie w kwarantannie było same w sobie szybkimi dopaminy. Mając tygodnie, aby zostać w domu, aby chronić siebie i innych, byłem zmuszony znaleźć stymulację w otaczającym mnie świecie przyrody. Moje zmysły kopnęły w nadbieg. Nie spędzanie czasu na ściganiu pociągów metra i pracy przez wiele godzin w kawiarniach pozwoliło mi szukać w życiu codziennym, aby znaleźć narzędzia uważności, których mi brakowało.
Dzisiaj nie chodzę regularnie 12 godzin, nie patrząc na telefon, ale szybko wziąłem ze sobą kawałek dopaminy: każdego ranka medytuję przez pięć minut na zewnątrz, pijąc kawę w słońcu.
Zobacz także Wypróbuj tę regenerującą sekwencję jogi otwierającej bioder dla ostatecznego odmładzania
