Hillary Gibson
Zawsze byłem intensywnie konkurencyjny, nieustannie rzucając sobie wyzwanie, aby osiągnąć cele i porównać się z innymi. Kiedy nieco ponad rok temu zacząłem ćwiczyć jogę, poczułem, że znalazłem miejsce społeczności, przestrzeń, w której znikają konkurencja. Studia jogi pełne poruszających się ciał emanują atmosferą nas wszystkich razem, cenionej przestrzeni w świecie, w którym zwykle panuje mentalność przetrwania.
Dlaczego więc niektóre studia jogi mają lustra?
Dla mnie joga stała się miejscem, w którym można wyłączyć całą konkurencję. Ćwiczę jogę, aby wzmocnić moje fizyczne ciało, uspokoić umysł i przez chwilę zapomnij o ostatecznych celach, nad którymi nieustannie pracuję. Przez godzinę moje obecne ruchy nie są środkiem do pewnego celu.
But when I step into a studio enclosed by mirrors, I immediately feel restricted. Even if I waltz into class feeling every bit my inner goddess, as soon as I see my reflection I know I’m not going to have the liberating practice I hoped for. I know, I know, I’m supposed to love my body and embrace its beauty as is, but let’s face it: In a society where people are trained to meet unreasonable standards of body image, practicing non-judgment is really hard. And it’s difficult to tune out the yogini executing a flawless Ardha Chandrasana (Half Moon Pose) to my left and not wish I could perform it as gracefully.
Ale joga dotyczy empatii - wyroś się i innych - i uznania, a nie konkurencji. To wtedy, gdy lustrzają się w przestrzeni jogi, muszę sobie o tym świadomie przypomnieć.
Przypuszczam, że niektórzy ludzie chcą zobaczyć ich refleksję, aby pomóc im w wyrównaniu. To rozsądny argument, ale odkryłem, że uczucie postawy zamiast widzenia wywołuje bardziej korzystne odpowiedzi typu mięśniowego. Przypuszczam również, że (i często byłem świadkiem), że niektórzy ludzie naprawdę podziwiają refleksję i wykorzystują to przednie i środkowe miejsce, aby uderzyć kilka modelowych twarzy. W pobliżu zobaczyłem jeszcze fotografów, ale myślę, że w cieniu może się zbliżać jogin Paparazzi.
Dla mnie lustra promują konkurencyjną atmosferę wizualną, która inaczej by nie i nie powinna istnieć w studio jogi. Być może podrażnienie, które czuję w kierunku ścian wyłożonych lustrem, pochodzi z mojej niezdolności do wyłączenia samooceny w niektórych sytuacjach, ale myślę, że jest też coś, co można powiedzieć o ich zakłóceniu w praktykach jogicznych, takich jak Drishti. W pomieszczeniu wyłożonym lustrami odbijającymi chmurującą joginę lub wzmacniającymi wizualne źródła samoświadomości, trudne jest dostosowanie rozproszenia i utrzymanie miękkości.
Kiedy są obecne lustra, po praktyce jogi uważam znacznie mniej odmłodzonego i kochającego się. Ceniam możliwość wyłączenia krytyki i doceniania moich uczuć i odczuć cielesnych bez osądu. Podczas mojej praktyki jogi chcę skoncentrować swoje odbicia do wewnątrz, a nie na obrazie w lustrze.
Hillary Gibson jest stażystą redakcyjną w Stylesway VIP i Studies English na University of California Berkeley.
