Niecierpliwie wyręczyłem się na swoim miejscu, gdy czekałem, aż ekspert rodzicielski zakończy jego rozmowę w szkole moich dzieci. Chciałem zadać moje osobiste pytanie: jak mogłem zmusić moje dwoje innych dzieci, aby cały czas przestał się kłócić? Jego odpowiedź na początku mnie zaskoczyła, ale po refleksji idealnie pasowała do tego, czego nauczyłem się poprzez moje studia jogi. Zasugerował, żebym zwrócił większą uwagę na moje własny Wzrost i samoświadomość. Zasugerował, że gdybym był jasny i obecny z każdym dzieckiem w każdej sytuacji, wybory, które zrobiłbym, byłyby właściwe. Początkowo mnie zaskoczyło moc tej odpowiedzi. Ale wypróbowałem jego radę, poświęcając się studiom i praktyce jogi, medytacji i innych technik samoświadomości. Nie tylko ostatecznie pomogło sytuacji walczących dzieci, choć pośrednio stało się także podstawą, która ukształtowała większość moich decyzji rodzicielskich.
Joga łączy oba Abhyasa , zdyscyplinowane działanie lub siła i Vairagya , Najwyższe oderwanie lub wychodzenie z przepływem, a zatem wszystkie pozy wymagają znalezienia równowagi. Raining również jest aktem równowagi. Jest to akt równoważenia wykonany w trakcie walk balonowych na podwórku, przyjęcia urodzinowe w Pizza Parlor, mecze piłki nożnej wygrane i przegrane. Jest to bilansujący akt z wieloma pierwszymi: pierwszymi słowami, pierwszymi krokami, pierwszymi datami i pierwszymi nocami spędzonymi w akademiku.
Bycie rodzicem dotyczy przede wszystkim związku z innym człowiekiem - niesamowitym, czasem trudnym, a jednocześnie cennym człowiekiem, który jest moim dzieckiem. Aby ten związek był tym, czym chcę, muszę stale uczyć się znaczenia bycia w sobie. Muszę być świadomy tego, kim jestem, i moich wyborów, priorytetów i wartości. Muszę wtedy żyć te wybory w współczu i miłości. Nie oznacza to, że czasami nie czuję się zły, rozczarowany ani zdezorientowany tym, co moje dzieci mówią i robią, a nawet jak działam jako rodzic. To robi znaczy, że muszę wziąć do serca prostą prawdę: moje dzieci i ja jesteśmy jednocześnie wyrażani boską I Całkowicie omylne istoty ludzkie.
Odkryłem, że nie można poinformować moich dzieci zbyt często, jak bardzo je kocham lub jak ważne jest dla mnie ich bezpieczeństwo. Moje zaangażowanie jako rodzica pomogło mi zmęczyć pocieszenie płaczącego dziecka bólem ucha, a także dzielenie się smutkiem nastolatka z bólem serca. Uzyskałem i doceniłem wartość przewidywalnych harmonogramów dla małych dzieci i konsekwentne limity dla starszych. Nauczyłem się, że dyscyplina i gniew nie muszą iść w parze, a przebaczenie i poddanie się nie są tym samym. Ćwiczenie jogi oznacza codzienne wchodzenie na matę i po prostu to zrobić, wiedząc, że konsekwencja praktykowania każdego dnia jest zwycięstwo, nie ma żadnego osiągnięcia jakiejkolwiek konkretnej pozy. Codzienny początek po raz kolejny rozciąga się i rzuca wyzwanie ciału, które sumuje się przez lata do wykształconej i zdrowej istoty. Do rodzica wymaga tego samego spójnego dzielenia się miłości i konsekwentnego utrzymywania jasnych i uczciwych granic, które na dłuższą metę ukształtuje charakter dziecka. Nie muszę robić doskonałych pozycji jogi, aby czerpać wielkie nagrody z mojej praktyki. I nie muszę też być doskonałym rodzicem - po prostu zaangażowany, który chce się uczyć, śmiać, wrócić na matę rodzicielską i spróbować ponownie.
Dr Judith Hanson Lasater i fizjoterapeuta jest matką trojga dzieci. Jest także autorką dwóch książek, Zrelaksuj się i odnaw (Rodmell Press, 1995) i nowy Życie jogi (Rodmell Press, 2000). Skontaktuj się z Judith pod adresem www.judithlasater.com
